Przy tworzeniu pieśni, a pisał je Moniuszko zarówno w wieku młodzieńczym, jak i ku końcowi życia, przyświecała mu określona idea. Pragnął dać społeczeństwu polskiemu pieśni narodowe, polskie, które mogłyby zająć ważne miejsce w życiu codziennym Polaków, usuwając na bok importowaną tandetę. W podobny sposób Józef Ignacy Kraszewski swym rozległym i wszechstronnym powieściopisarstwem wyparł romans francuski, tak popularny zwłaszcza wśród ówczesnych pań. Kiedy zebrała się już spora garść pieśni, umyślił Moniuszko wydawać je w zeszytach pod ogólnym tytułem: ''Śpiewnik domowy''. Nazwa tego zbioru wymownie świadczy o powziętym zamiarze: mają to być pieśni do użytku domowego, przeznaczone dla każdego, na różne okoliczności codziennego życia. Mają też odpowiadać różnorakim nastrojom i potrzebom serca, dlatego uderza tak bogata ich różnorodność. [Witold Rudziński]
Autor komentarza źródłowego: Witold Rudziński
Autor okładki: Marcin Bruchnalski
Autor opracowania: Witold Rudziński
Autor wstępu: Witold Rudziński
Seria: Canto
Wersja językowa wydania: eng, pol
Wersja językowa słów: pol
Liczba stron: 92
Oprawa: miękka
Postaci: głos solowy (śpiew) z akompaniamentem
Format: A4 stojący (210x297 mm)
Wydawca: PWM
Utwory w publikacji:
Moniuszko Stanisław Czaty: Z ogrodowej altany
Moniuszko Stanisław Do Niemna: Niemnie, domowa rzeko moja!
Moniuszko Stanisław Maciek: Hej, do tańca, dziewuchy!
Moniuszko Stanisław Morel: Morel podajesz mi z drzewa
Moniuszko Stanisław Nawrócona: Wieczorem pewnego czasu
Moniuszko Stanisław Pieszczotka: Moja pieszczotka
Moniuszko Stanisław Rozmowa (II): Kochanko moja!
Moniuszko Stanisław Rybka: Od dworu, spod lasa
Moniuszko Stanisław Sen: Chociaż zmuszona będziesz
Moniuszko Stanisław Stary kapral: Naprzód! Naprzód marsz, rębacze!
Moniuszko Stanisław Świtezianka: Jakiż to chłopiec piękny i młody?
Moniuszko Stanisław Wyjazd z Ukrainy: A dokąd jedziesz, panie namiestniku
Moniuszko Stanisław Znasz-li ten kraj (II)
Moniuszko Stanisław Zosia: Tu niegdyś w wiosny poranki
