Georg Friedrich Händel
Sechs Blockflötensonaten
Na początku XVIII wieku flet prosty cieszył się dużą popularnością jako instrument solowy dla amatorów. Dotyczyło to również księżniczek dworu angielskiego, dla których muzycznej rozrywki i edukacji sześć sonat fletu prostego Haendla zostało napisanych w latach 1725/26. Tylko cztery z nich ukazały się drukiem wkrótce potem i tym samym dotarły do szerszej publiczności, pozostałe dwa zostały odkryte dla fletu prostego dopiero w XX wieku. Dzięki zwięzłości melodycznej i rytmicznej utwory stosunkowo łatwe do opanowania w partii fletu należą do najpiękniejszych, jakie powstały na ten instrument. Instrument continuo wymaga bardzo doświadczonego gracza ze względu na daleko idące linie basu i bogate figury. W partyturze wydania Urtext Ullrich Scheideler zapewnia umiarkowaną realizację continuo, partyturę wykonawczą z figurowaną partią basu, która jest również oferowana pod HN 1574, oferując bardziej zaawansowanym muzykom miejsce na własną improwizację.
