CLAUDE DEBUSSY
Sonata for Flute, Viola and Harp
Środkowy utwór w trzech późnych sonatach kameralnych skomponowano wiosną 1915 r., Bezpośrednio po sonacie wiolonczelowej (HN 633). Innowacyjna kombinacja dźwięków - instrument dęty, instrument strunowy i instrument oskubany - znacznie przyczynia się do wrażenia powściągliwej melancholii. Sam Debussy potwierdził to, mówiąc: „To strasznie smutne. I nie wiem, czy należy się z tego śmiać, czy płakać? Może oba jednocześnie? Przy innej okazji podkreślił podobieństwa do własnego stylu kompozytorskiego z lat 90. XIX wieku, zauważając sonatę: „Przypomina mi bardzo starego Claude'a Debussy'ego - jednego z Nokturnów”.
