Miniatury muzyczne należą do typowych form XIX wieku. W przeciwieństwie do monumentalnych kreacji na sceny operowe i sale koncertowe, miniaturowe kompozycje wywodzą się z sielanki mieszczańskich salonów. Niektóre utwory tego gatunku zostały tutaj skompilowane na flet i fortepian, a ich celem jest czerpanie przyjemności z tworzenia muzyki. Ze względu na poziom trudności w zakresie od podstawowego do zaawansowanego i średnio zaawansowanego, duety te nadają się na lekcje muzyki, przesłuchania uczniów i konkursy na festiwalach muzycznych, ale oczywiście także do przyjemnego muzykowania w domu, zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem.
I. Albéniz: Le Printemps (1892)
W. Popp: Taniec hiszpański op. 437/4 (1893)
R. Tillmetz: Bagatelle op. 32/4 (1898)
A. Terschak: Mountain Lily op. 196/2 (1898)
C. Chaminade: Pastorale Enfantine op. 12 (1891)
E. Köhler: Berceuse op. 30/2 (1886)
J. Andersen: Scherzino op. 55/6 (1896)
J. Massenet: Méditation from "Thais" (1890)
A. Holmès: Clair de lune (1897)
F. Chopin: Mazurek op. 68/2 (1826/27)
P. Wachs: La Flûte de Pan
O. de la Cinna: Malaguena op. 369 (1895)
JA Demersseman: Air op. 28/4
