Polityka prywatności
Zasady dostawy
Zasady zwrotu
Ignacy Feliks Dobrzyński napisał osiem nokturnów na fortepian. Pięć z nich zostało wydanych w latach 1833–1834 w dwóch zeszytach, jako opp. 21 i 24, pozostałe natomiast znalazły się w różnych okazjonalnych zbiorach opublikowanych znacznie później.
Nokturn A-dur powstał w 1846 roku i należy do grupy utworów skomponowanych przez Dobrzyńskiego podczas jego podróży artystycznej po miastach niemieckich. Tournėe miało doprowadzić do wzrostu popularności kompozytora i poprawy jego sytuacji finansowej. Oprócz koncertów i spotkań promujących twórczość Dobrzyńskiego częścią zaplanowanej „akcji marketingowej” było niewątpliwie wydawanie w poszczególnych miastach jego nowych salonowych miniatur. Nokturn ukazał się drukiem w Berlinie jako op. 52 razem z króciutkim mazurkiem, będącym transkrypcją napisanej wcześniej pieśni Gdzie lubi. Forma utworu jest oparta na typowym dla tego gatunku schemacie A-B-A1 z dość rozbudowanym epilogiem. W części A kompozytor wykorzystał jako podstawę melodii jednotaktowy motyw w rytmie mazurkowym, który połączył z często stosowanym w nokturnach basem prowadzonym w szeroko rozłożonych akordach. Udało mu się w ten sposób uzyskać specyficzny sielankowy nastrój. Brzmienie, typ melodyki, faktura, a przede wszystkim ornamenty pojawiające się w dalszym przebiegu utworu przywodzą tu na myśl wczesną twórczość Fryderyka Chopina. Ożywiona w wyrazie, akordowa, utrzymana w tonacji fis-moll i jednostajnym trójkowym rytmie część B Nokturnu budzi skojarzenia z częścią środkową Chopinowskiego Nokturnu As-dur op. 32 nr 2. Po krótkim łączniku jako repryza powraca początkowy fragment części A, przechodzący następnie w epilog, w którym kompozytor splata ze sobą motywy obu kontrastujących części.
check_circle
check_circle
