Six Études for Piano op. 52
Camille Saint-Saëns
Jedno z dojrzałych dzieł Saint-Saënsa, „Sześć etiud na fortepian” op. 52, ukazała się w 1877 roku mniej więcej w tym samym czasie, co jego opera „Samson et Dalila”. Druga etiuda cyklu została pierwotnie napisana w 1868 roku dla „École du pianiste”, francuskiego wydania metody fortepianowej Leberta i Starka. Kompozytor, który po raz pierwszy podjął się kompilacji etiud fortepianowych ze swoim zbiorem, najwyraźniej chciał świadomie? odróżniają cykl od charakteru genialnej etiudy koncertowej: Każda z etiud poświęcona jest jednemu lub kilku konkretnym trudnościom lub technikom kompozytorskim, jak w fugach. Poszczególne utwory przypisywał słynnym wirtuozom swoich czasów, takim jak Anton czy Nikołaj Rubinstein czy Marie Jaëll.
