Sergei Prokofiev
Piano Sonata no. 7 op. 83
Sonaty fortepianowe 6–8 Prokofiewa często nazywane są „sonatami wojennymi”, ponieważ powstały w Rosji podczas II wojny światowej, w czasach wielkich trudności. Jako najkrótszy z całej trójki, nie. 7 skupia się całkowicie na tym, co najważniejsze i jest z pewnością najsłynniejszą sonatą fortepianową Prokofiewa. Każdy, kto ją słyszał, nie zapomni pośpiesznej części pierwszej, oznaczonej „Allegro inquieto”, śpiewalnego tematu drugiej części i nieustannego przyciągania przypominającego maszynę, dudniącego finału. Sonata ukazała się drukiem w 1943 roku i w tym samym roku otrzymała Nagrodę Stalinowską (drugiej kategorii), obejmującą nagrodę pieniężną w wysokości 50 000 rubli, co zostało przyjęte z wielką radością w domu Prokofiewa. Radość można także czerpać z Siódmej Sonaty Prokofiewa, tutaj zredagowanej krytycznie na podstawie wszystkich źródeł i wyprodukowanej przy użyciu legendarnej ryciny muzycznej Henlego. Wydanie zamyka przedmowa najwybitniejszego na świecie badacza Prokofiewa, Simona Morrisona.
