Sonate

Henri Dutilleux

na fortepian

Sonata, dedykowana jego żonie, pianistce Geneviève Joy, wiernie podąża za tradycyjną strukturą sonatową. Dutilleux uważał, że jego proces komponowania był „trochę zbyt formalny”, ale twierdzi, że fakt, iż kompozycja jest „bardziej modalna niż tonalna”, jest oznaką jej nowoczesności i kategoryzuje ją jako „narodzoną pod znakiem transformacji”. Historyczny wstęp i uwagi na temat interpretacji w języku francuskim i angielskim.