Gdyby przydomek „Appassionata” pasował do jednej z Sonat Beethovena, to byłaby to jego Sonata Es-dur op. 7 zamiast słynnego dzieła f-moll op. 57. Taka była opinia Carla Czernego, który czuł, że op. 7 został napisany w dość namiętnym stanie umysłu. Było to nie tylko pierwsze „Grande Sonate” Beethovena, ale także jego pierwsze dzieło tego gatunku, które wydał indywidualnie.
Najwcześniejsze szkice do Grande Sonate Beethovena op. 7 pochodzi z 1796 r., A pierwsze wydanie ukazało się w październiku 1797 r. Utwór ten jest jedną z najdłuższych i najbardziej wymagających sonat fortepianowych Beethovena. Jego cztery części obejmują szeroki wachlarz emocji - wyzwanie, które mogło przytłoczyć dedykowaną, wówczas 16-letnią uczennicę Beethovena Annę Luise Barbara (Babette) hrabinę Keglevicz.
Znany na całym świecie specjalista od Beethovena, Jonathan Del Mar, czerpie wiedzę ze wszystkich dostępnych źródeł w swoim krytycznym pod względem naukowym wydaniu Urtext. Efektem jego dogłębnych badań jest rzetelny tekst muzyczny opatrzony szczegółowym komentarzem krytycznym. Elegancki zapis nutowy z praktycznym przewracaniem stron i optymalnym układem dla tej złożonej muzyki spełniają potrzeby wykonawców. Niezbędne informacje o kwestiach wykonawczych (użycie pedału, artykulacja, ornamenty) podnoszą wartość tego wydania.
„Obecnie na rynku jest wiele wydań Sonat Beethovena, ale ta konkretna wyróżnia się jako szczególnie korzystna i przydatna dla wszystkich muzyków akademickich, a także pianistów. Cały zestaw okaże się prawdziwą skarbnicą, w której żaden kamień nie został pominięty w poszukiwaniu historycznego tła tej wspaniałej muzyki. ”
(Nadia Lasserson, Piano Journal sierpień 2019)
„najbardziej wszechstronna seria”
(Nadia Lasserson, Piano Journal marzec 2018)
