Ludwig van Beethoven skomponował Sonatinę G-dur op. 79 w latach 1809/1810, właściwie jako uzupełnienie jego pracy nad większymi kompozycjami fortepianowymi: Koncert fortepianowy Es-dur, Fantazja chóralna i Sonata „Les Adieux”. Duch Beethovena jest obecny również w tej kompozycji, nawet jeśli nie zapewniono jej równie intensywnego poziomu inspiracji i wysiłku artystycznego. „Presto alla tedesca” zasłynęło, ponieważ motyw jednej trzeciej, podobnie jak zew kukułki, jest przenoszony przez wszystkie klucze. Środkowy ruch przenika bezpretensjonalne piękno w postaci melancholijnej rosyjskiej melodii, a finał zachwyca humorystycznym charakterem. Skromny poziom trudności technicznych sprawia, że jest to wymagająca muzycznie praktyka i recital. Bardzo cenione palce Conrada Hansena będą bardzo pomocne w tym procesie.
