1840 był słynnym „rokiem pieśni” Schumanna, który przyniósł ponad 100 pieśni. Wśród nich Myrthena op. 25, którą zadedykował „swojej ukochanej narzeczonej”, Clarze Wieck-Schumann. Oprócz słynnych piosenek, takich jak „Widmung”, „Lotosblume” i „Nussbaum” do tekstów niemieckich poetów, w kolekcji Schumanna zapuszczał się także dalej, czy to do szkockich Highlands z scenografią Roberta Burnsa, czy do Włoch na „Pieśni weneckie”. Thomasa Moore'a. Specjalista Schumanna Kazuko Ozawa przeanalizował pierwsze wydanie z 1840 r. i wszystkie źródła rękopisów. Wśród kopii autografów dedykacyjnych odkryła także ciekawe wczesne wersje poszczególnych pieśni, które są tu publikowane w aneksie.
