Utwór powstały w 1955 (op. 1) jest jednym z wczesnych dzieł H.M. Góreckiego wykazującym już oryginalne znamiona stylu tego kompozytora. Tworzące kompozycję preludia w swym porządku wykazują podobieństwo do zestawionych na zasadzie kontrastu czterech części sonaty (I. Molto agitato, II. Lento-recitativo, III. Allegro scherzando, IV. Molto allegro quasi presto). Motoryka z dużą rozpiętością i ruchliwością rejestrów, silne kontrasty dynamiczne (sfff - p) równoważone są m. in. poprzez fragmenty cantabile w I Preludium oraz elegijne II Preludium, oparte na modyfikowanym, czterodźwiękowym ludowym motywie.
