Spośród wielu fragmentarycznych dzieł Mozarta wyróżnia się „Requiem”, ale w jego dużej twórczości znajduje się wiele innych fragmentów, które idealnie można wykorzystać jako podstawę do ukończenia. W przypadku tych dwóch uzupełnień na dwa fortepiany redaktor narysował odpowiednie tematycznie fragmenty z solowego repertuaru fortepianowego Mozarta i zaaranżował je na dwa fortepiany. W ten sposób osiąga się uzupełnienia, które w dużej mierze oparte są na autentycznych materiałach.
Rezultatem tej twórczej pracy są dwa nowe, bardzo skuteczne utwory koncertowe na dwa fortepiany, które stanowią cenny dodatek do dwóch istniejących dzieł Mozarta dla tej kombinacji.
Redaktor wziął delikatne zakończenie Abbé Maximiliana Stadlera fragmentarycznego fragmentu Mozarta „Larghetto i Allegro Es-dur na dwa fortepiany” (K. deest) za wzór dla jego uzupełnień.
