Kolejna publikacja serii „From the repertoire of Marcin Tadeusz Łukaszewski” zawierająca 4 kompozycje Aleksandra Jana Szopy.
Zbiór zawiera wybór utworów fortepianowych Aleksandra Jana Szopy: Rotę – inspiracje, Toccatę fortepianową nr 1, Nokturn nr 2 oraz Trzy małe impromptus.
Zainspirowany Rotą Nowowiejskiego i Konopnickiej młody warszawski kompozytor napisał w 2014 r. fantazję fortepianową w stylu brillant opartą na temacie znanej pieśni. Było to drugie dzieło fortepianowe w jego dorobku, a dziesiąte od chwili, kiedy zaczął komponować. Prawykonanie utworu przez kompozytora miało miejsce 7 listopada 2014 w ZPSM nr 4 im. K. Szymanowskiego w Warszawie. Kompozytor zdaje się nawiązywać w nim do wzorców przedchopinowskich. Można tu odnaleźć podobieństwa do muzyki Lessla, Elsnera, Kurpińskiego czy Szymanowskiej.
Toccata fortepianowa nr 1 to dzieło wirtuozowskie, nawiązujące do tradycji gatunku. Pierwszy raz zabrzmiała w interpretacji autora na koncercie towarzyszącym zakończeniu jego nauki w ZPSM nr 4 im. K. Szymanowskiego w Warszawie (3 czerwca 2016). W XX wieku popularność zdobyły toccaty Chaczaturiana i Prokofiewa. Zapoczątkowały one tzw. idiom toccatowy, którego główną cechą jest użycie techniki diadochokinetycznej (jest to przemienna gra rąk – najczęściej repetycje tego samego dźwięku lub akordów). Wpisał się w ten idiom również Aleksander Jan Szopa, tworząc błyskotliwą, wirtuozowską i aforystyczną toccatę.
Prawykonanie Nokturnu nr 2 miało miejsce w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie (26 lutego 2017, Sala Kameralna im. Henryka Melcera) – w interpretacji kompozytora. Nokturn ma budowę odcinkową, w której można wyróżnić trzy główne ogniwa. W pierwszym nastrój jest impresyjny i wyciszony. Na uzyskanie tego nastroju wpływają kolorystyczne zmiany tonacji. W drugim ogniwie kompozytor prezentuje śpiewną linię melodyczną, a z czasem wykorzystuje zróżnicowane środki techniki pianistycznej, dzięki którym buduje szereg ekspresyjnych kulminacji. Ogniwo trzecie ma charakter quasi improwizacyjny. W całości nokturn jest wybitnie romantyczny, z nieznacznymi odniesieniami do impresjonizmu.
Three small impromptus for piano to cykl trzech miniatur z elementami swobodnie prowadzonej narracji muzycznej. Nie są to improwizacje w dosłownym tego słowa znaczeniu, lecz ich przebieg, częściowo notacja muzyczna, zachęcają wykonawcę do bardziej elastycznego i kreatywnego podejścia do gry. Cykl składa się z utworów o następujących tytułach: I – The Horizon, II – Nostalgia, III – Awakening & Hope.
[Marcin Tadeusz Łukaszewski]
