Ideał muzyki Skriabina jako części syntezy sztuki, podnoszący ludzi na wyższy poziom świadomości, jest szczególnie widoczny w jego późnej pracy „Vers la flamme” op. 72. Poezja otwiera się statycznymi, szorstkimi akordami, a następnie powoli, ale systematycznie unosi się z głębin do jasnego światła powyżej. Różnorodne poziomy dźwięku w zmieniających się rytmach stopniowo przesuwają się jeden nad drugim i wytwarzają napięcie podobne do ssania. Na zakończenie tremolo i wachlarze wznoszą się do płonącego pożaru intensywności orkiestry.
Ekspert Scriabin, Valentina Rubcova, umiejętnie rzuca światło na tę sugestywną pracę w tekstach towarzyszących naszej edycji Urtext.
