Roman Maciejewski (1910-1998)
Ur. 1910 r. w Berlinie, zm. w 1998 r. w Göteborgu, kompozytor i pianista. Gry na fortepianie uczył się początkowo pod kierunkiem matki, później u Marii Goldenweiser w Konserwatorium Juliusa Sterna (1916–1919). Dyplom w klasie fortepianu Bohdana Zaleskiego uzyskał w Konserwatorium w Poznaniu (1922), tam też rozpoczął studia kompozytorskie u Stanisława Wiechowicza (1926–1928). W latach 1928–1930 był słuchaczem filozofii oraz muzykologii u Łucjana Kamieńskiego na Uniwersytecie Poznańskim. Naukę kompozycji kontynuował u Kazimierza Sikorskiego w Konserwatorium Warszawskim (1930–1933).
W roku 1934 wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował studia kompozytorskie pod kierunkiem Nadii Boulanger. Poznał tam Igora Strawińskiego, Arthura Honnegera, Francisa Poulenca, Dariusa Milhauda i Artura Rubinsteina, z którym się zaprzyjaźnił i który chętnie wykonywał jego utwory.
W latach 1939–1951 Roman Maciejewski działał jako pianista i kompozytor w Szwecji, współpracował z Ingmarem Bergmanem, a w roku 1938 został zaproszony do Anglii, gdzie grał i komponował dla baletu w Dartington Hall. Tam poznał uzdolnioną tancerkę, Szwedkę Elvi Galeen, z którą się ożenił.
W roku 1951, na zaproszenie Artura Rubinsteina, wyjechał do USA i działał tam do roku 1976, po czym powrócił do Szwecji, gdzie spędził ostatni okres swojego życia.
Twórczość Romana Maciejewskiego obejmuje różnorodne formy instrumentalne i wokalno-instrumentalne. Najważniejszymi jego dziełami jest 39 Mazurków na fortepian komponowanych od roku 1928 oraz powstała w latach 1946–1959 Missa pro defunctis (Requiem) na chór mieszany, cztery głosy solowe i wielką orkiestrę symfoniczną – monumentalne dzieło poświęcone ofiarom wojen.
