Skomponowany jesienią 1881 roku Opus 61 jest ostatnim ze „środkowych” kwartetów Dvořáka według chronologii, dla których Beethoven i Schubert byli najważniejszymi wzorami. Wpływ Beethovena, od rozwoju tematycznego po motywację, jest szczególnie widoczny w tej pracy C-dur. Dopiero w finale, typowa słowiańska jakość tonalna, zwykle spotykana w muzyce Dvořáka, jest nieco bardziej widoczna. Z braku czasu kompozytor - wbrew swojej zwyczajowej praktyce - zwrócił się do starszych, odrzuconych lub niepublikowanych dotąd tematów z innych utworów dla trzech z czterech części. To niezawodne wydanie Urtext stanowi kontynuację obszernej serii znaczących dzieł muzyki kameralnej Henle Dvořáka.
