Utwór powstał w roku 1989 z dedykacją dla Paula Sachera i na zamówienie założonej przez niego Fundacji Sachera (Paul Sacher Stiftung). Był on dyrygentem i wielkim mecenasem sztuki, korzystając ze znacznych możliwości finansowych zamawiał utwory u najwybitniejszych kompozytorów, m.in. Strawińskiego, Bartóka, Brittena, Martinů, Honeggera, Hindemitha i wielu innych. Interludium pomyślane zostało jako środkowa część quasi-tryptyku, który otwierać miała Partita zamykać zaś Łańcuch II. Kompozytor dopuścił możliwość łącznego wykonania tych trzech utworów z solistą, który cały czas pozostawałby na estradzie. W ten sposób zaistniały zarówno trzy samodzielne kompozycje, jak również cykl o własnej dramaturgii, utrzymujący słuchacza w napięciu przez prawie trzy kwadranse, urzekający feerią najszlachetniejszych barw i harmonii. Jak mówił kompozytor: Krótki ten utwór na małą orkiestrę skomponowałem, aby umożliwić wykonanie ''Partity'' (w wersji z orkiestrą) i ''Łańcucha II'' w jednym programie. Wykonanie tych dwóch utworów obok siebie nie wydaje się właściwie. Oddzieleniu ich od siebie służy właśnie ''Interludium'' - utwór silnie kontrastujący zarówno z jednym jak i z drugim. [Witold Lutosławski, WJ1991]
