''Utwór Ulicami ludzkiego miasta, zainspirowany został wypowiedzią Czesława Miłosza z tomu Nieobjęta ziemia, o próbie uchwycenia rzeczywistości słowem. Agata Zubel stara się to samo uczynić brzmieniem. Stąd jej kompozycja łączy tradycyjne dźwięki z tymi, ilustrującymi odgłosy życia codziennego. Zanim kompozycja zacznie się na dobre, niektórzy muzycy wchodzą kolejno na scenę głośno tupiąc. W utworze słychać też śmiech, odgłosy maszyny do pisania, imitacje klaksonów. Całość kończą odkasływanie i chrząkanie muzyków, przerywające ten potężny natłok brzmień''. (Ada Ginał-Zwolińska, Sacrum Profanum 2012) ''Zainspirowane poezją Czesława Miłosza dzieło Ulicami ludzkiego miasta to dźwiękowa alegoria nie tylko słów poety, lecz także codziennej rzeczywistości. Otwierające utwór odgłosy kroków stają się bodźcem czysto instrumentalnych działań, tworzących strumień zjawisk akustycznych niczym odgłosy z ulicy. Zubel zasygnalizowała ów związek dość dobitnie, m.in. poprzez wykorzystanie przedmiotów codziennego użytku, które wraz z tradycyjnym instrumentarium tworzą niezwykle zróżnicowaną szatę brzmieniową''. (Maciej Jabłoński, ''Agata Zubel, czyli miłość do dźwięku'', 13.09.2012)
