Mendelssohn po raz pierwszy odwiedził Szkocję w 1829 roku, po czym napisał kilka ze swoich najbardziej udanych dzieł, zainspirowanych szkockim krajobrazem. Symfonia „szkocka” została jednak ukończona dopiero w 1842 roku, po skomplikowanym procesie ciąży trwającym ponad 12 lat.
Utwór został entuzjastycznie przyjęty na premierze w Lipsku w marcu tego roku, a drugie wykonanie odbyło się tam dwa tygodnie później. W krótkim okresie między dwoma koncertami Mendelssohn w pełni zrewidował symfonię i ta nowa wersja była podstawą wykonania, które dyrygował w czerwcu 1842 roku w Londynie. W 1843 roku Mendelssohn zezwolił następnie na publikację dzieła.
„Szkocki”, który jest często uważany za największy wkład Mendelssohna w formę symfoniczną, przetrwał w kilku źródłach, a nowe krytyczne wydanie Christophera Hogwooda wykorzystuje je wszystkie. Przedmowa zawiera cenne informacje i opisuje 12-letni proces kompozytorski Mendelssohna od pierwszych wrażeń z młodości do dojrzałej symfonii na dużą skalę.
Wydanie krytyczne zawiera nie tylko dobrze znaną, wydaną wersję autoryzowaną przez kompozytora w 1843 r., Ale także wersję londyńską z 1842 r. Obie wersje są przedstawione w partyturze i materiale wykonawczym. Części 1 i 4 prezentowane są dwukrotnie, w wersji z 1842 i 1843, natomiast niewielka liczba zmian reprezentujących wersję londyńską z 1842 r. Jest oddawana w części 2 i 3 jako pięciolinie ossia zarówno w partyturze, jak iw partiach.
- Zawiera opublikowaną wersję autoryzowaną przez kompozytora oraz londyńskie wersje I i IV części
- Z faksymile stron i informacyjną przedmową w języku angielskim i niemieckim
