NAUCZANIE GRY NA FORTEPIANIE

Książka Anny Kierskiej stanowi kompendium wiedzy na temat nauczania gry na fortepianie. Autorka wyczerpująco przedstawia różnorodne kwestie pianistyczne, które dopełnia wiadomościami z zakresu pedagogiki, psychologii, anatomii, fizjologii i instrumentoznawstwa. Powołuje się przy tym na bogatą literaturę przedmiotu, a wszystkie treści wzbogaca swoimi przemyśleniami i sugestiami, zweryfikowanymi przez wieloletnią własną praktykę pedagogiczną. Na kartach książki czytelnicy znajdą prezentację różnych metod pracy możliwych do zastosowania w nauczaniu początkowym oraz na dalszych etapach kształcenia pianistycznego. Kolejne zagadnienia autorka omawia z teoretycznego punktu widzenia oraz podaje przykłady ćwiczeń przydatnych w trakcie praktycznego opanowywania poszczególnych problemów. Anna Kierska podstawową edukację muzyczną otrzymała w Szkole Muzycznej w Legnicy, średnią w Liceum Muzycznym we Wrocławiu, a studia wyższe rozpoczęła w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach i w trakcie studiów w 1958 roku przeniosła się do uczelni wrocławskiej. Tu, w klasie prof. Włodzimierza Obidowicza uzyskała dyplom w zakresie gry na fortepianie. Przedmiotem jej zainteresowań była dydaktyka pianistyczna, a więc zagadnienia przekazywane głównie przez metodyków – w uczelni katowickiej przez prof. Wandę Chmielowską, a w uczelni wrocławskiej przez prof. Marię Ogilbiankę. Już w czasie studiów podjęła pracę pedagogiczną w podstawowym szkolnictwie muzycznym, a po otrzymaniu absolutorium przyjęła propozycję pracy na kursie średnim w Szkole Muzycznej w Legnicy oraz okresowo w Szkole Muzycznej II st. we Wrocławiu. W 1960 roku została zatrudniona w PWSM we Wrocławiu (od 1981 roku Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego), w której to uczelni pracowała do 2002 roku, prowadząc zajęcia z fortepianu na Wydziale Edukacji Muzycznej, Wydziale Kompozycji, Dyrygentury, Teorii Muzyki i Muzykoterapii oraz na Wydziale Wokalnym. Od roku 1974 prowadziła przedmiot „metodyka nauczania gry na fortepianie” na Wydziale Instrumentalnym i na Wydziale Edukacji Muzycznej. Dla potrzeb obu wydziałów stworzyła własne autorskie programy nauczania tego przedmiotu. Okresowo w ramach Studium Przedmiotowo-Metodycznego organizowanego przez Wrocławski Oddział Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych (późniejsze Centrum Doskonalenia Nauczycieli) prowadziła zajęcia z fortepianu, a w ramach kursów kwalifikacyjnych dla nauczycieli szkół i ognisk muzycznych – zajęcia z metodyki nauczania gry na fortepianie. W latach 1989–1992 pełniła funkcję kierownika Zakładu Fortepianu Ogólnego przy Katedrze Fortepianu wrocławskiej Akademii Muzycznej. Była wielokrotnie nagradzana i odznaczana za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i organizatorskiej. Kontakt z autorką: anna.kierska@gmail.com Spis treści (Wybór zagadnień szczegółowych) Od wydawcy Nota o autorce Od autorki Wprowadzenie Część I Rozdział I. Parę słów o osobowości pianisty pedagoga Rozdział II. Sylwetka pianisty pedagoga – warunki, które ją kształtują Rozdział III. Przedmiot „metodyka nauczania gry na fortepianie” Część II Rozdział IV. Psychologia wieku dziecięcego, wieku dorastania i lat młodzieńczych Rozdział V. Uzdolnienia predysponujące kandydatów do zawodu muzyka pianisty. Przyczyny niepowodzeń uczniów szkół muzycznych Rozdział VI. Wprowadzenie dziecka w świat muzyki Rozdział VII. Wstępne poznanie instrumentu Rozdział VIII. Wyobraźnia muzyczna – jej rola, znaczenie i sposób kształcenia w procesie edukacji muzycznej ucznia Rozdział IX. Elementy kształcenia słuchu w pedagogice pianistycznej Rozdział X. Rytm i problemy z nim związane Rozdział XI. Kształcenie aparatu gry – praca nad techniką Rozdział XII. Korekta aparatu gry Rozdział XIII. Instrument – wykonawca – dźwięk Rozdział XIV. Gamy i pasaże Rozdział XV. Zapis nutowy a gra a vista Rozdział XVI. Polifonia Rozdział XVII. Pamięć Rozdział XVIII. Pedalizacja Rozdział XIX. Interpretacja – artystyczne wykonanie utworu Rozdział XX. O ćwiczeniu Rozdział XXI. Gra zespołowa Rozdział XXII. Parę uwag o lekcji Rozdział XXIII. Przedmiot „fortepian obowiązkowy” Dopowiedzenie Bibliografia Wykaz źródeł reprodukcji rycin i przykładów nutowych Książka Anny Kierskiej stanowi kompendium wiedzy na temat nauczania gry na fortepianie. Autorka wyczerpująco przedstawia różnorodne kwestie pianistyczne, które dopełnia wiadomościami z zakresu pedagogiki, psychologii, anatomii, fizjologii i instrumentoznawstwa. Powołuje się przy tym na bogatą literaturę przedmiotu, a wszystkie treści wzbogaca swoimi przemyśleniami i sugestiami, zweryfikowanymi przez wieloletnią własną praktykę pedagogiczną. Na kartach książki czytelnicy znajdą prezentację różnych metod pracy możliwych do zastosowania w nauczaniu początkowym oraz na dalszych etapach kształcenia pianistycznego. Kolejne zagadnienia autorka omawia z teoretycznego punktu widzenia oraz podaje przykłady ćwiczeń przydatnych w trakcie praktycznego opanowywania poszczególnych problemów. Anna Kierska podstawową edukację muzyczną otrzymała w Szkole Muzycznej w Legnicy, średnią w Liceum Muzycznym we Wrocławiu, a studia wyższe rozpoczęła w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach i w trakcie studiów w 1958 roku przeniosła się do uczelni wrocławskiej. Tu, w klasie prof. Włodzimierza Obidowicza uzyskała dyplom w zakresie gry na fortepianie. Przedmiotem jej zainteresowań była dydaktyka pianistyczna, a więc zagadnienia przekazywane głównie przez metodyków – w uczelni katowickiej przez prof. Wandę Chmielowską, a w uczelni wrocławskiej przez prof. Marię Ogilbiankę. Już w czasie studiów podjęła pracę pedagogiczną w podstawowym szkolnictwie muzycznym, a po otrzymaniu absolutorium przyjęła propozycję pracy na kursie średnim w Szkole Muzycznej w Legnicy oraz okresowo w Szkole Muzycznej II st. we Wrocławiu. W 1960 roku została zatrudniona w PWSM we Wrocławiu (od 1981 roku Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego), w której to uczelni pracowała do 2002 roku, prowadząc zajęcia z fortepianu na Wydziale Edukacji Muzycznej, Wydziale Kompozycji, Dyrygentury, Teorii Muzyki i Muzykoterapii oraz na Wydziale Wokalnym. Od roku 1974 prowadziła przedmiot „metodyka nauczania gry na fortepianie” na Wydziale Instrumentalnym i na Wydziale Edukacji Muzycznej. Dla potrzeb obu wydziałów stworzyła własne autorskie programy nauczania tego przedmiotu. Okresowo w ramach Studium Przedmiotowo-Metodycznego organizowanego przez Wrocławski Oddział Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych (późniejsze Centrum Doskonalenia Nauczycieli) prowadziła zajęcia z fortepianu, a w ramach kursów kwalifikacyjnych dla nauczycieli szkół i ognisk muzycznych – zajęcia z metodyki nauczania gry na fortepianie. W latach 1989–1992 pełniła funkcję kierownika Zakładu Fortepianu Ogólnego przy Katedrze Fortepianu wrocławskiej Akademii Muzycznej. Była wielokrotnie nagradzana i odznaczana za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i organizatorskiej. Kontakt z autorką: anna.kierska@gmail.com Spis treści (Wybór zagadnień szczegółowych) Od wydawcy Nota o autorce Od autorki Wprowadzenie Część I Rozdział I. Parę słów o osobowości pianisty pedagoga Rozdział II. Sylwetka pianisty pedagoga – warunki, które ją kształtują Rozdział III. Przedmiot „metodyka nauczania gry na fortepianie” Część II Rozdział IV. Psychologia wieku dziecięcego, wieku dorastania i lat młodzieńczych Rozdział V. Uzdolnienia predysponujące kandydatów do zawodu muzyka pianisty. Przyczyny niepowodzeń uczniów szkół muzycznych Rozdział VI. Wprowadzenie dziecka w świat muzyki Rozdział VII. Wstępne poznanie instrumentu Rozdział VIII. Wyobraźnia muzyczna – jej rola, znaczenie i sposób kształcenia w procesie edukacji muzycznej ucznia Rozdział IX. Elementy kształcenia słuchu w pedagogice pianistycznej Rozdział X. Rytm i problemy z nim związane Rozdział XI. Kształcenie aparatu gry – praca nad techniką Rozdział XII. Korekta aparatu gry Rozdział XIII. Instrument – wykonawca – dźwięk Rozdział XIV. Gamy i pasaże Rozdział XV. Zapis nutowy a gra a vista Rozdział XVI. Polifonia Rozdział XVII. Pamięć Rozdział XVIII. Pedalizacja Rozdział XIX. Interpretacja – artystyczne wykonanie utworu Rozdział XX. O ćwiczeniu Rozdział XXI. Gra zespołowa Rozdział XXII. Parę uwag o lekcji Rozdział XXIII. Przedmiot „fortepian obowiązkowy” Dopowiedzenie Bibliografia Wykaz źródeł reprodukcji rycin i przykładów nutowych Książka Anny Kierskiej stanowi kompendium wiedzy na temat nauczania gry na fortepianie. Autorka wyczerpująco przedstawia różnorodne kwestie pianistyczne, które dopełnia wiadomościami z zakresu pedagogiki, psychologii, anatomii, fizjologii i instrumentoznawstwa. Powołuje się przy tym na bogatą literaturę przedmiotu, a wszystkie treści wzbogaca swoimi przemyśleniami i sugestiami, zweryfikowanymi przez wieloletnią własną praktykę pedagogiczną. Na kartach książki czytelnicy znajdą prezentację różnych metod pracy możliwych do zastosowania w nauczaniu początkowym oraz na dalszych etapach kształcenia pianistycznego. Kolejne zagadnienia autorka omawia z teoretycznego punktu widzenia oraz podaje przykłady ćwiczeń przydatnych w trakcie praktycznego opanowywania poszczególnych problemów. Anna Kierska podstawową edukację muzyczną otrzymała w Szkole Muzycznej w Legnicy, średnią w Liceum Muzycznym we Wrocławiu, a studia wyższe rozpoczęła w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach i w trakcie studiów w 1958 roku przeniosła się do uczelni wrocławskiej. Tu, w klasie prof. Włodzimierza Obidowicza uzyskała dyplom w zakresie gry na fortepianie. Przedmiotem jej zainteresowań była dydaktyka pianistyczna, a więc zagadnienia przekazywane głównie przez metodyków – w uczelni katowickiej przez prof. Wandę Chmielowską, a w uczelni wrocławskiej przez prof. Marię Ogilbiankę. Już w czasie studiów podjęła pracę pedagogiczną w podstawowym szkolnictwie muzycznym, a po otrzymaniu absolutorium przyjęła propozycję pracy na kursie średnim w Szkole Muzycznej w Legnicy oraz okresowo w Szkole Muzycznej II st. we Wrocławiu. W 1960 roku została zatrudniona w PWSM we Wrocławiu (od 1981 roku Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego), w której to uczelni pracowała do 2002 roku, prowadząc zajęcia z fortepianu na Wydziale Edukacji Muzycznej, Wydziale Kompozycji, Dyrygentury, Teorii Muzyki i Muzykoterapii oraz na Wydziale Wokalnym. Od roku 1974 prowadziła przedmiot „metodyka nauczania gry na fortepianie” na Wydziale Instrumentalnym i na Wydziale Edukacji Muzycznej. Dla potrzeb obu wydziałów stworzyła własne autorskie programy nauczania tego przedmiotu. Okresowo w ramach Studium Przedmiotowo-Metodycznego organizowanego przez Wrocławski Oddział Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych (późniejsze Centrum Doskonalenia Nauczycieli) prowadziła zajęcia z fortepianu, a w ramach kursów kwalifikacyjnych dla nauczycieli szkół i ognisk muzycznych – zajęcia z metodyki nauczania gry na fortepianie. W latach 1989–1992 pełniła funkcję kierownika Zakładu Fortepianu Ogólnego przy Katedrze Fortepianu wrocławskiej Akademii Muzycznej. Była wielokrotnie nagradzana i odznaczana za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i organizatorskiej. Kontakt z autorką: anna.kierska@gmail.com Spis treści (Wybór zagadnień szczegółowych) Od wydawcy Nota o autorce Od autorki Wprowadzenie Część I Rozdział I. Parę słów o osobowości pianisty pedagoga Rozdział II. Sylwetka pianisty pedagoga – warunki, które ją kształtują Rozdział III. Przedmiot „metodyka nauczania gry na fortepianie” Część II Rozdział IV. Psychologia wieku dziecięcego, wieku dorastania i lat młodzieńczych Rozdział V. Uzdolnienia predysponujące kandydatów do zawodu muzyka pianisty. Przyczyny niepowodzeń uczniów szkół muzycznych Rozdział VI. Wprowadzenie dziecka w świat muzyki Rozdział VII. Wstępne poznanie instrumentu Rozdział VIII. Wyobraźnia muzyczna – jej rola, znaczenie i sposób kształcenia w procesie edukacji muzycznej ucznia Rozdział IX. Elementy kształcenia słuchu w pedagogice pianistycznej Rozdział X. Rytm i problemy z nim związane Rozdział XI. Kształcenie aparatu gry – praca nad techniką Rozdział XII. Korekta aparatu gry Rozdział XIII. Instrument – wykonawca – dźwięk Rozdział XIV. Gamy i pasaże Rozdział XV. Zapis nutowy a gra a vista Rozdział XVI. Polifonia Rozdział XVII. Pamięć Rozdział XVIII. Pedalizacja Rozdział XIX. Interpretacja – artystyczne wykonanie utworu Rozdział XX. O ćwiczeniu Rozdział XXI. Gra zespołowa Rozdział XXII. Parę uwag o lekcji Rozdział XXIII. Przedmiot „fortepian obowiązkowy” Dopowiedzenie Bibliografia Wykaz źródeł reprodukcji rycin i przykładów nutowych