Muzyczka IV zamyka cykl czterech utworów kameralnych pod tym samym tytułem. To, napisane na zamówienie lidera Warsztatu Muzycznego, Zygmunta Krauzego, dzieło cieszy się dużą popularnością w kraju i za granicą. Jest to bowiem wyjątkowa kompozycja z kilku względów: szczególnie potraktowana partia puzonu, grający na tym instrumencie spełnia również rolę dyrygenta; zestaw skoordynowanych partii wykonawczych zamiast tradycyjnej partytury, w końcu potężny kontrast pomiędzy częściami dzieła. Agresja pierwszej części wyrażona jest szybkim tempem, bardzo głośną dynamiką (ffff) oraz niezwykle emocjonalnymi czterema tematami eksponującymi charakterystyczne barwy instrumentalne obsady. Z kolei bezwładność drugiej części zaznaczona jest dźwiękowym mottem Góreckiego złożonym z trzech dźwięków pieśni (przedstawiony trzykrotnie). Spokojna melodia tej części przerywana jest od czasu do czasu interpolacjami nony małej intonowanej przez klarnet i puzon. To zwarte dzieło posiada refleksyjną puentę, która wskazuje, że Muzyczka IV jest odzwierciedleniem tego, co brutalne z tym, co ludzie w świecie. [Na podstawie: A. Thomas, Górecki, Kraków 1998, PWM.]
