Glazunov, Alexander
Concerto for Alto Saxophone und String Orchestra in E-flat major op. 109
Koncert na saksofon altowy i orkiestrę jest ostatnim dziełem Aleksandra Glazunowa; od pierwszego wykonania w 1934 roku stał się częścią standardowego repertuaru saksofonowego. Jedynym zachowanym rękopisem autografu jest odręczny zapis poświęcenia przekazany przez Glazunowa Sigurdowi Raschèrowi (Raschèr był założycielem i liderem znanego i innowacyjnego kwartetu saksofonowego Raschèr).
Ta partytura zawiera oryginalną wersję utworu bez zmian dokonanych w dowodach partytury orkiestrowej, a także pełną wersję kadencji kompozytora, która została później skrócona. Manuskrypt autografu zawiera także oznaczenia wykonawcze Raschèra.
Korespondencja między Raschèrem i Glazunowem dokumentuje przemyślenia kompozytora na temat utworu i jego rekomendacje dotyczące wielkości towarzyszącej orkiestry smyczkowej. Dowody z tej korespondencji zostały włączone do tego wydania.
To pierwsze naukowo krytyczne wydanie dzieła Glazunowa zawiera pouczające wprowadzenie z komentarzami na temat historii jego składu, faksymile i komentarz krytyczny.
Część solowa obejmuje zarówno pełną, jak i skróconą wersję kadencji, a także kadencję Raschèra, na którą kompozytor zezwolił.
