Po zdobyciu wielu nagród w Konserwatorium Paryskim w latach 1920-1930, Eugène Bozza dyrygował orkiestrą Opéra-Comique i został kierownikiem Konserwatorium w Valenciennes. Jako ważna postać na froncie muzyki klasycznej, kompozycje Bozzy zostały dobrze przyjęte przez publiczność, przy czym Improwizacja i Kaprys na saksofon solowy nie były wyjątkiem. Ten utwór Bozzy na saksofon jest trudny i często pojawia się w programach przesłuchań konserwatorium. Jako pedagog muzyczny, Paul Griffiths pisał o kompozycjach Bozzy: „jego utwory ujawniają płynność melodyczną, elegancję struktury i konsekwentnie wrażliwą troskę o możliwości instrumentalne”.
