Souvenir de Moscou jest doskonałym przykładem wirtuozowskiej miniatury instrumentalnej, która była stałym elementem programów koncertowych Henryka Wieniawskiego. W swojej kompozycji wykorzystał dwa romanse Aleksandra Warłamowa, rosyjskiego twórcy licznych pieśni i romansów. Wzorował się przy tym na utworach typu souvenir, szeroko rozpowszechnionych w repertuarze salonowym. Utwór ma formę tematu z wariacjami, ukazaną w w wersji skróconej i uproszczonej. Oba tematy są najpierw wyśpiewane w pierwotnej wersji, a następnie opracowane wariacyjnie.
Skrzypcom solowym towarzyszy orkiestra o typowym składzie. Relacja między solistą a orkiestrą jest charakterystyczna dla utworów pisanych przez wirtuozów. Partia skrzypiec dominuje, rzadko wchodząc w interakcje z orkiestrą. Jednakże zespół nie ogranicza się tylko do akompaniamentu, pełni też rolę wyrazową. Wzmacnia napięcia w miejscach kulminacyjnych, tworzy subtelne tło dla śpiewnej melodii, intensyfikuje rytmikę taneczną i dodaje rozmachu błyskotliwym popisom solity.
Młodzieńcza kompozycja Wieniawskiego od razu porwała słuchaczy i utrzymała wysoką pozycję w repertuarze koncertowym przez niemal 30 lat, niezależnie od zmieniających się gustów i przywyczajeń.
