Johannes Brahms zaczął wykazywać żywe zainteresowanie gatunkiem sonaty skrzypcowej w młodym wieku. Jesienią 1853 roku zaoferował lipskiemu wydawcy sonatę skrzypcową w nieletnim. Praca została jednak odrzucona, a samokrytyczny Brahms musiał ją później zniszczyć. W latach dojrzałości napisał ostatecznie swoje trzy główne sonaty: op. 78 w lecie 1878/79, op. 100 i 108 latem 1886
r. Scherzo c-moll był wkładem Brahmsa w sonatę skrzypcową, którą skomponował wspólnie z Robertem Schumannem i Albertem Dietrichiem w 1853 r. Jako prezent niespodzianki dla skrzypka Josepha Joachima, znany pod nazwa „FAE Sonata”. Dzięki ostrym kontrastom między wściekłymi sekcjami Allegro i emocjonalnymi Più moderato, utwór Scherzo jest ukochaną wizytówką brawury.
