Mendelssohn Bartholdy, Felix
Concerto for Violin and Orchestra in E minor op. 64
Early version 1844 and late version 1845
W 1838 Mendelssohn napisał do wirtuoza skrzypiec Ferdynanda Dawida, że pracował nad koncertem skrzypcowym „... Mam jeden e-moll, którego początek nie pozostawia mi spokoju”. Ta pierwsza wersja koncertu, którą Mendelssohn opisuje tutaj David, została odkryta dopiero w 1988 roku i nigdy nie została opublikowana w praktycznym wydaniu.
Można by pomyśleć, że tak ważna praca jest odpowiednio dostępna w nowoczesnych, krytycznych źródłach wydaniach. W rzeczywistości dostępne dziś partytury nawet nie uwzględniają partii orkiestrowych, które Mendelssohn wydał do druku w 1845 r .; z drugiej strony oparte są głównie na odpowiednim tomie recenzowanego krytycznie dzieła Felixa Mendelssohna Bartholdy'ego, który Julius Rietz przygotował w latach 60. XIX wieku z poważnymi interwencjami redakcyjnymi.
W tym nowym wydaniu Bärenreiter Urtext specjalista Mendelssohn, R. Larry Todd, zredagował oryginalną wersję koncertu i udokumentował jej rozwój do wersji, która jest zwykle wykonywana dzisiaj.
W pierwszej wersji swojego koncertu Mendelssohn pozwala soliście grać orkiestrowe fragmenty tutti. Ta wersja zawiera również krótszą kadencję samego Mendelssohna (w przeciwieństwie do dłuższej kadencji do późniejszej wersji, prawdopodobnie pod wpływem Ferdinanda Davida). W porównaniu do późnej wersji, we wczesnej wersji wiele fragmentów lub pojedynczych nut partii skrzypiec solo pojawia się w innych oktawach, poszczególne fragmenty różnią się aranżacją, a zakres artykulacji i dynamiki jest bardzo zróżnicowany.
Późna wersja oparta jest na pierwszym wydaniu partii orkiestrowych opublikowanym w 1845 r. I autoryzacji redukcji fortepianu przez samego Mendelssohna. Todd bierze pod uwagę wszystkie tradycyjne źródła, w tym listy między Mendelssohnem i Davidem oraz między Mendelssohnem a oryginalnymi wydawcami, w których wymieniono zasady i szczegóły dotyczące artykulacji.
Dzięki nowej edycji Bärenreiter Urtext jednego z najpopularniejszych koncertów skrzypcowych w repertuarze tłumacze mają okazję po raz pierwszy sprawić, by utwór brzmiał zgodnie z zamierzeniami Mendelssohna.
