Drugi zeszyt Etiud Mazasa należy uważać za kontynuację op. 36 cz. 1, tak pod względem trudności technicznych, jak i wartości muzycznej.
Zaletą Etiud jest ich melodyjność i rozbudowana forma; często mają one charakter zblizony do romantycznych utworów, dając uczniowi możliwość ''wyżycia się'' i pobudzając jego wyobraźnię muzyczną. Tym należy tłumaczyć fakt, że młodzież tak chętnie gra Etiudy Mazasa.