To wydanie Sonaty na fagot i wiolonczelę K. 292 (196c) Mozarta realizuje nowatorską koncepcję: nie tylko odtwarza części obbligato, ściśle przestrzegając „Urtext” Neue Mozart-Ausgabe, ale dodaje także nowy wymiar dźwięku do interpretacji utworu poprzez zapewnienie dodatkowej partii fortepianu, która jest całkowicie zgodna z praktyką basową, która wciąż była bardzo żywa w czasach Mozarta.
To urocze dzieło można odtwarzać na kilka sposobów z tej edycji: jako duet lub solo na wiolonczelę lub fagot z akompaniamentem fortepianu, oraz jako mały zespół na dwa instrumenty melodyczne (fagoty lub wiolonczele lub po jednym z nich) i fortepian lub klawesyn.
