To standardowe dzieło literatury wiolonczelowej zostało zaczerpnięte z tomu II Dzieł wszystkich na wiolonczelę i pianoforte (BA 9096 i BA 9097), które ukazały się w 2016 roku. Badacz Mendelssohna R. Słowa".
Praca ta nie jest oparta na zachowanym rękopisie autografów, który nie mógł być podstawą pośmiertnego pierwszego wydania, ale raczej na jedynym wiarygodnym źródle: samym niemieckim pierwszym wydaniu. Zostało to opublikowane w 1868 roku jako op. 109 i jest niewątpliwie oparty na niemożliwym do wyśledzenia kompletnym rękopisie końcowym, być może należącym niegdyś do oddanej francuskiej wiolonczelistki Lisy Barbier Cristiani.
Publikacja jest wolna od poprawek redakcyjnych i nowoczesnych instrukcji wykonawczych i stanowi doskonałą podstawę do interpretacji muzycznej.
