MARIA SZYMANOWSKA z domu Wołowska herbu Bawół (14 grudnia 1789 w Warszawie – 24 lipca 1831 w Petersburgu) – polska pianistka i kompozytorka. Jedna z pierwszych kobiet pianistek w dziejach Europy.
Pochodziła z uszlachconej rodziny frankistów. Skomponowała liczne utwory na fortepian, m.in. etiudy, nokturny, walce, polonezy, mazurki, pieśni. Z małżeństwa z Józefem Szymanowskim herbu Młodzian miała troje dzieci, Helenę (1811–1861, zamężną Malewską) oraz bliźnięta Celinę (1812–1855, żonę Adama Mickiewicza) i Romualda (1812–1840, inżyniera); małżeństwo zakończyło się rozwodem. Po rozwodzie rozpoczęła karierę zawodowej pianistki. Poza Polską, Szymanowska koncertowała w Niemczech, Francji, Anglii, Włoszech, Holandii, Szwajcarii, Czechach, na Ukrainie, Litwie i w Rosji. W 1810 roku w Paryżu swą grą przyciągnęła uwagę szeregu sławnych postaci. Luigi Cherubini, w dowód podziwu i szacunku, zadedykował jej Fantazję C-dur.
W Berlinie i Londynie grała na królewskich dworach. W Kijowie koncertowała razem z Karolem Lipińskim, zwanym „polskim Paganinim”. W Weimarze i Mariańskich Łaźniach (latem 1823) dla Goethego, który otoczył ją ogromnym uwielbieniem, czego dowodem jest jego wiersz Pojednanie i listy, w których nazywa ją „czarowna Wszechmogącą w królestwie dźwięków”. Opublikowany w Paryżu nokturn Szymanowskiej Le Murmure (Szept) szybko stał się utworem niezwykle popularnym. Z Londynu udała się przez Genewę do Włoch, zaopatrzona w listy polecające od Rossiniego. W marcu 1825 roku grała w Luwrze, a później w Amsterdamie i Londynie.
W Warszawie 15 stycznia i 7 lutego 1827 roku roku triumfowała w Teatrze Narodowym. Miasto rodzinne opuściła na zawsze 1 listopada 1827 roku, by przeprowadzić się na stałe do Petersburga, gdzie dzieliła czas między wychowanie córek, kompozycję (Ballady Mickiewicza, Nokturn b-moll), koncerty i lekcje. Tam spędziła ostatnie lata życia, gdzie była nadworną pianistką i prowadziła słynny w mieście salon, który odwiedzali przedstawiciele elity stolicy Rosji, wśród nich najwybitniejsze postacie muzyki i literatury: m.in. Puszkin, Glinka, Karamzin, Mickiewicz, Piotr Wiaziemski, Iwan Kryłow, malarze Oleszkiewicz, Orłowski i Wańkowicz.
Maria Szymanowska zmarła w Petersburgu podczas epidemii cholery.
