Johannes Brahms:
Utwory na jeden instrument i fortepian
Kompozycje Johannesa Brahmsa na jeden instrument i fortepian są standardami w literaturze kameralnej od samego początku. Prace te zostały napisane z myślą o konkretnych wykonawcach i Brahms ściśle z nimi współpracował przy dopracowywaniu ostatecznych tekstów. Niemniej jednak rzadko podchodzimy do muzyki, biorąc pod uwagę możliwości instrumentów, dla których Brahms pisał, lub praktyki wykonawcze poszczególnych graczy, którzy jako pierwsi wykonali te kompozycje, w tym samego Brahmsa.
Nowe edycje urtext
Pionierskie nowe, krytyczne naukowo wydania Bärenreitera dzieł Brahmsa na jeden instrument i fortepian są edytowane przez zespół muzykologów, którzy są również wykonawcami. Oferują dzisiejszym muzykom nie tylko wiarygodny tekst muzyczny oparty na wszystkich znanych źródłach, ale także kompleksowe podejście do utworów, które ma na celu umieszczenie ich w ich historycznym kontekście i wyjaśnienie złożonego znaczenia, które kompozytor chciał przekazać swoim notacjom wykonawcy.
Oprócz tekstu muzycznego wydania te zawierają pouczające wprowadzenie, zawierające genezę, historię publikacji i odbiór dzieł. Jednocześnie istnieje pełna lista źródeł, wyjaśnienie procedur redakcyjnych i komentarz krytyczny. Ponadto każdy tom zawiera szczegółowe omówienie konkretnych zagadnień związanych z praktyką wykonawczą, poruszanych przez poszczególne utwory.
Integralną częścią kompleksu wydawniczego Brahmsa Bärenreitera jest broszura tekstowa, która przybliża ogólne zagadnienia praktyki wykonawczej XIX wieku w zakresie np. Tempa, rubato, elastyczności rytmicznej i artykulacji. Ponadto muzycy znajdą cenne informacje dotyczące vibrato, portamento i kłaniania się. Ostatnie, ale nie mniej ważne cechy gry fortepianowej Brahmsa, a także jego kręgów i współczesnych.
Edycje sonat na skrzypce i altówkę pochodzą nie tylko z części Urtext wolnej od wszelkich redakcji, ale także z dodatkową częścią, w tym palcami i ukłonami opartymi na praktykach Josepha Joachima i jego współpracowników. Te oznaczenia szczególnie odnoszą się do publikacji sonat pod redakcją uczniów Joachima Leopolda Auera i Ossipa Schnirlina, a także współpracowników Brahmsa Franza Kneisela. Podobne podejście zastosowano w sonatach wiolonczelowych, opierając się na oznaczeniach wykonawczych Roberta Hausmanna (dla którego Brahms napisał Sonatę F-dur), Hugo Beckera, z którym Brahms ją wykonał, oraz Juliusa Klengela, który również był bliski jego kręgowi.
Co ważne, nowy kompleks Brahmsa Bärenreitera przywraca w ręce gracza dwa zaniedbane dzieła, a mianowicie wspaniałe wersje op. 120 sonat, oryginalnie napisane na altówkę lub klarnet i fortepian. Aranżacje Brahmsa na skrzypce i fortepian nieoczekiwanie zniknęły ze standardowego repertuaru na początku XX wieku. W tych wersjach Brahms nie tylko dostosowywał partię solo na skrzypce, dokonał wielu zmian w partii fortepianu, rzucając pobudzające do myślenia światło na wersje klarnet i altówkę.
• Pionierski zestaw wydań Urtext
• Wydania smyczkowe obejmują partię solową Urtext i drugą część z palcami, a także oznaczenia wykonawcze
• Każde wydanie zawiera przedmowę o aspektach praktyki wykonawczej dotyczących poszczególnych utworów
• Osobna broszura tekstowa zawiera pionierskie teksty dotyczące ogólnych zagadnień praktyki wykonawczej w XIX wieku, a także konkretnych zagadnień związanych z kameralistyką Johannesa Brahmsa
