Muzyka Aleksandra Zemlinskiego była długo niesprawiedliwie przyćmiona przez tak zwaną „bardziej postępową” II Szkołę Wiedeńską. Chociaż Zemlinsky był bliskim przyjacielem swojego bohatera Arnolda Schönberga, nigdy nie zrobił radykalnego kroku tego ostatniego w dodekafonię. Jednocześnie tworzył utwory nie mniej oryginalne lub w pełni rozwinięte. Skomponowany w latach 1913–1915, jego Drugi kwartet smyczkowy w szczególności doprowadził do granic współczesnego rozumienia formy i tonalności.
Wydanie Urtext autorstwa G. Henle Publishers poprawia wiele błędów i nieścisłości w pierwszym wydaniu, które wyszły na jaw po dokładnym porównaniu ze źródłami w Wiedniu i Waszyngtonie. Po raz pierwszy również dodano oznaczenia metronomu, które przetrwały tylko w jednym z listów Zemlinsky'ego. Prace redakcyjne były życzliwie wspierane przez Alexander Zemlinsky Endowment Fund w Wiedniu.
