Utwory Mozarta na duet fortepianowy stanowią pierwszą klasę tego gatunku, którą później osiągnął tylko Franz Schubert. Dwie wczesne sonaty z okresu salzburskiego, które szczególnie nadają się do nauczania muzyki w szkołach średnich, są przeciwne trzem efektownym kompozycjom z okresu wiedeńskiego. Niniejszy tom zawiera także sonatę KV 19d, której autentyczność nie została potwierdzona, a także dwa fragmentaryczne fragmenty datowane na ostatnie lata życia Mozarta, KV 357. Robert D. Levin wykonał je zgodnie ze stylem do celów praktycznych, biorąc pod uwagę pod uwagę ograniczenia klawiatury fortepianów Mozarta i osobisty styl kompozytora, w przeciwieństwie do pierwszej edycji ok. 1860. W dodatku znajdują się dwie fantazje KV 594 i 608 pierwotnie skomponowane na organy mechaniczne, zaadaptowane z najwcześniejszych aranżacji na duet fortepianowy opublikowanych kilka lat po śmierci Mozarta.
