Po sonatach na obój i klarnet sonata fagotowa jest ostatnią z kompozycji na wiatr z 1921 roku, roku śmierci Saint-Saënsa. Nie miał okazji napisać sonaty na zaplanowany cor anglais. Humorystyczne, technicznie mało wymagające dzieło prawie nie pokazuje, że kompozytor nie był szczególnie dobrze zaznajomiony z instrumentem. W liście przyznał swojemu wydawcy, że wolał sprawdzić szkołę, aby potwierdzić zasięg fagotu przy wysokim przejściu. Jednak próby z kolejnym oddanym Léonem Letellierem przebiegły bardzo dobrze dla obu stron. Autograf został udostępniony po raz pierwszy do publikacji naszego wydania Urtext.
