Polityka prywatności
Zasady dostawy
Zasady zwrotu
Sonata Es-dur nr 49 to jedna z najpopularniejszych sonat fortepianowych wszechczasów Haydna. Poświęcił go Annie Jerlischek, opiekunce domu Esterházy, która go zleciła. Jednakże Haydn najwyraźniej pracował nad tym dziełem już od jakiegoś czasu, kiedy otrzymał to zlecenie i pierwotnie miał na myśli inną dedykowaną osobę, Marię Annę von Genzinger, żonę wiedeńskiego osobistego lekarza Mikołaja I Esterházy'ego. w PS w liście do niej napisał: „N.B.: Mademoiselle Nanette [Anna Jerlischek] nie może nic wiedzieć o tym, że ta Sonata była już w połowie ukończona, gdyż w przeciwnym razie mogłaby odnieść o mnie mylne wrażenie, co mogłoby być dla mnie bardzo niekorzystne. mnie, bo muszę bardzo uważać, żeby nie stracić jej przychylności. Tajny dedykator najwyraźniej obawiał się trudności technicznych w skrzyżowaniu lewej z prawą ręką w Adagio sonaty i pisał do Haydna: „Sonatę bardzo mi się podoba, ale jest jedna rzecz, którą chciałbym zmienić (jeśli w ten sposób nie umniejsza to piękna utworu) i to jest fragment drugiej części Adagio, w którym krzyżują się ręce; Nie jestem do tego przyzwyczajony i dlatego jest mi to trudne, dlatego proszę o informację, jak można by to zmienić.” Haydn pozostawił jednak tę pianistycznie efektywną sekcję bez zmian. To pojedyncze wydanie ukazało się jako część serii popularnych dzieł z katalogu Bärenreitera z okazji 100-lecia wydawnictwa. Stanowi fragment antologii „Późnych sonat fortepianowych” Haydna (BA10804) pod redakcją Bernharda Moosbauera i Holgera M. Stüwe, z uwagami na temat historycznej praktyki wykonawczej i palcowania autorstwa Rebeki Maurer.
check_circle
check_circle
