Robert Schumann był zafascynowany wirtuozem skrzypiec Nicolò Paganini, podobnie jak wielu ówczesnych kompozytorów. Kiedy w latach 1832/33 planował nauczyciela fortepianu, który miał zawierać zarówno własne, jak i inne dzieła, Schumann przyjrzał się wirtuozeriom Caprices Paganiniego na skrzypce. Własne Kaprysy Schumanna op. 3 zostały skomponowane w tym duchu, bardzo ściśle oparte na oryginale Paganiniego i zgodnie z ich intencją edukacyjną. Z drugiej strony Opus 10 swobodniej radzi sobie z modelem i został zaprojektowany bardziej z myślą o efektywnych osiągach. Nasze urtextowe wydanie wszystkich studiów Paganini uzupełnia obszerne wyjaśnienie kompozytora dotyczące ich wykonania, które umieścił na początku swojej Opus 3.
