Plany Ravela dotyczące koncertu fortepianowego sięgają 1906 roku, ale dopiero na początku 1929 roku kompozytor na poważnie zaczął nad nim pracować.Później stwierdził, że napisał ją „w duchu koncertów Mozarta i Saint-Saënsa”, przy czym muzyka była „wesoła i błyskotliwa”, a nie „nastawiona na głębię i efekty dramatyczne”.Części zewnętrzne charakteryzują się rytmicznym napędem i zapożyczeniami z jazzu;podczas gdy wolna część, z subtelnymi zmianami akcentowanych uderzeń, jest w całości poświęcona melodii.Oprócz rękopisów i druków w niniejszym wydaniu Henle Urtext konsultowano nagranie wykonane pod nadzorem Ravela przez dedykowaną dziełu, Marguerite Long.Od udanej premiery w styczniu 1932 roku koncert znalazł się w repertuarze wszystkich wielkich pianistów, łącznie z Pascalem Rogé, francuskim znawcą muzyki, który wykonał palcowanie partii solowej.
