W 1735 roku Bach opublikował Koncert włoski, prezentowany tutaj w poprawionym, odrębnym wydaniu, wraz z Uwerturą francuską w drugiej części swojego „Clavier Übung”.Obydwa dzieła miały stanowić odpowiednio egzemplifikację stylu włoskiego i francuskiego.„Koncert” bezbłędnie naśladuje zatem włoski koncert solowy, wykorzystując jedynie środki klawesynu.Słychać tu pasaże tutti i solowe oraz dynamiczną gradację warstw dźwiękowych, co Bach wyraźnie naznaczył fortepianem i forte.Energiczne ruchy zewnętrzne tworzą Andante, w którym melancholijna kantylena rozwija się nad pozbawionymi ozdób akordami.Na potrzeby rewizji tego klasyka Bacha redaktor Ullrich Scheideler oprócz druków ocenił także kopie wczesnych rękopisów, co pozwoliło na ciekawe wnioski na temat zaginionego autografu.