Trzy popularne sonaty op. 10 powstały między końcem 1795 a początkiem 1798 r., Niedługo po tym, jak Beethoven ukończył swoje pierwsze pełnoprawne sonaty op. 2. W prasie ogłoszono je jako „3 bardzo ładne sonaty fortepianowe” kompozytora, którego nazwisko dostatecznie gwarantowałoby publiczności „jakość jego twórczości”. Trzy utwory wymagające technicznie i muzycznie, które swój szczyt osiągają wraz z trzecia sonata i jej wysoce ekspresyjne „Largo e mesto” mają swoje mocne miejsce w zaawansowanym nauczaniu fortepianu.
Muzykolog Jonathan Del Mar, intymny koneser muzyki Beethovena, ocenił wszystkie źródła i wydania opublikowane za życia Beethovena pod kątem obecnego, krytycznego naukowo wydania Urtext. Szczególnie pouczający jest rozdział poświęcony praktyce wykonawczej z epoki, który rzuca światło na pewne zagadnienia dotyczące instrumentów Beethovena i ich zakresu, użycia pedałów, tempa, dynamiki, artykulacji i ornamentów. We Wstępie można znaleźć informacje o pracy i jej genezie. Szczegółowy komentarz krytyczny zawiera źródła, lektury i poprawki redakcyjne.
• Urtekstowa edycja spektaklu na najwyższym poziomie stypendialnym
• Optymalne zmiany stron
• Informacyjne wprowadzenie
• Cenne sugestie dotyczące praktyki wykonawczej z okresu (ang. / Niem.)
• Szczegółowy krytyczny komentarz (ang.)
