W październiku 1801 Beethoven ofiarował wiedeńskiemu Kunst- und Industrie-Comptoir "Wielką sonatę na fortepian". Jego sonata D-dur, która ukazała się w następnym roku, jest nierozerwalnie związana z jej przydomkiem od czasu, gdy pierwsze wydanie angielskie ogłosiło na stronie tytułowej „Sonate Pastorale”.
Muzykolog Jonathan Del Mar, koneser muzyki Beethovena, ocenia wszystkie źródła i wydania opublikowane za życia Beethovena dla obecnego, krytycznego naukowo wydania Urtext. Szczególnie pouczający jest rozdział poświęcony praktyce wykonawczej z epoki, który rzuca światło na pewne zagadnienia dotyczące instrumentów Beethovena, użycia pedałów, tempa, dynamiki, artykulacji i ornamentów. We Wstępie można znaleźć informacje o utworze i jego genezie. Szczegółowy komentarz krytyczny zawiera źródła, lektury i poprawki redakcyjne. Wyraźny wygląd strony i wygodne przewracanie stron ułatwiają studiowanie tego utworu, który już od pierwszych wykonań był postrzegany przez publiczność jako duszpasterski i liryczny.
