Sonata fortepianowa op. 101 oznacza przejście do późnych dzieł Beethovena. Rosnąca głuchota kompozytora objawiała się już w tak wyraźny sposób, że nie odważył się już publicznie występować jako pianista. W tej sonacie eksperymentował z niezwykłymi harmoniami, zerwał z formą, podał szczegółowe niemieckie nagłówki dla ruchów i po raz pierwszy użył nuty tak „niespotykanej”, że nie było jej nawet na większości współczesnych fortepianów. Redakcja przeprowadziła gruntowną rewizję naszego wydania, a nasz katalog oferuje teraz jedno wydanie tej sonaty.
