Appassionata, obok Sonaty Księżycowej i Sonat Waldsteina, jest bez wątpienia najbardziej znaną z sonat fortepianowych Beethovena i twierdzi, że w tych dwóch ostatnich utworach stanowi nowy punkt kulminacyjny w twórczości fortepianowej kompozytora. Nawet Lenin zastanawia się nad słowami: „Takie cudowne dzieła może wykonać tylko człowiek”, co pozostaje do powiedzenia! Co ciekawe, przydomek Appassionata pojawił się po raz pierwszy w 1838 roku w transkrypcji sonaty na fortepian na cztery ręce, wydanej przez Cranza Verlaga w Hamburgu; choć nazwa ta nie pochodzi od Beethovena, obecnie jest nierozerwalnie związana z dziełem. Świetnie komponuje się z dramatycznymi kontrastami pierwszej części, powagą i natchnieniem drugiej części oraz demoniczną pasją trzeciej części.
