Beethoven zostawił w sumie pięć niezależnych rond. Obecne Rondo C-dur op. 51 nr 1 ukazało się drukiem w 1797 r. i nie są znane szczegóły dotyczące przyczyny jego powstania. Był to czas, gdy Beethoven skomponował niejako jedną sonatę fortepianową po drugiej. W międzyczasie jeden lub drugi unikalny kawałek został po prostu zapisany na papierze. Jak sugeruje wskaźnik tempa Moderato e grazioso, Rondo C-dur ma przeważnie przyjazny charakter, którego w zasadzie nie pozostawia się nawet w nieco dosłownie zaaranżowanej środkowej części C-moll. Dzięki umiarkowanemu poziomowi trudności utwór idealnie nadaje się do zbliżania się do sonat fortepianowych kompozytora.
