Sonaty fortepianowe Johannesa Brahmsa op. 1, 2 i 5 były jednymi z pierwszych utworów opublikowanych przez 20-letniego kompozytora. Zostały one skomponowane w latach 1852/53, choć Sonata fis-moll była najwyraźniej pierwszą z trzech, które powstały, ponieważ została ukończona do listopada 1852 r. Dzieło to zajmuje szczególne miejsce w jego twórczości. Oprócz namiętnej atmosfery, jego współcześni uznali, że ma on „poważny i dostojny charakter”. Brahms poświęcił tę sonatę Klara Schumann, której mąż Robert napisał kompozytorowi, że „Twoja druga sonata, mój przyjacielu, zbliżyła mnie znacznie do ciebie”. Pomysłowe palcowania zapewnił pianista Andreas Boyde, uznany ekspert Brahmsa.
