Ballada instrumentalna była popularną formą muzyczną w XIX wieku, a te cztery utwory na fortepian stanowią jedyny wkład Brahmsa w ten gatunek. Kompozytor napisał ballady w czasie bliskiej przyjaźni z Clarą Schumann i emanuje intymnością bardziej typową dla ballady wokalnej. Utwory, które Schumann entuzjastycznie chwalił, zostały opisane przez Brahmsa jako „niezbyt trudne do grania i jeszcze trudniejsze do zrozumienia”.
Ballady Brahmsa op. 10 stanowią integralną część zaawansowanej literatury fortepianowej. Publikacja ta stanowi cenny dodatek do repertuaru dzieł fortepianowych Brahmsa w wydaniach Bärenreiter Urtext. Palcowanie przez specjalistę Brahmsa, Christiana Köhna, wyraźna notacja i optymalne przewracanie stron spełniają wymagania praktycznego wydania. Szczegółowa przedmowa z informacjami na temat praktyki wykonawczej, procesu kompozycji, źródeł i znaczenia pracy uzupełnia wydanie.
