Połączenie tych dwóch bestsellerów Schumanna op. 15 i op. 68 wydawało się bardzo naturalne: oba tytuły nie tylko odzwierciedlają ich wewnętrzne skojarzenia, ale wymagania techniczne stawiane pianiście tym razem nie są tak duże. A oba utwory to zbiory mniej lub bardziej krótkich, zwięzłych utworów, które od czasu ich publikacji (w latach 1839 i 1848) miały „głęboki wpływ na kulturę muzyczną mieszczaństwa w drugiej połowie XIX wieku. Do dziś nie straciły prawie nic ze swojego uroku” (Ernst Herttrich we wstępie).
