Po pierwszej, ewidentnie nieudanej próbie skomponowania przez Schumanna „Sonaty” – wydał tylko część otwierającą pod tytułem „Allegro b-moll” – spróbował ponownie w 1833 roku. Wiadomo, że ta sonata była komponowana, gdy był w bliskim kontakcie z trzynastoletnią Clarą Wieck. Poszczególne motywy z niej odnajdziemy później w twórczości Klary; ale tym samym w sonacie można odnaleźć pojedyncze figury, które wskazują na „Pieces caractéristiques” Klary op.5 Ponadto Schumann wykorzystał niemal dosłowną adaptację swojej pieśni „Do Anny” .
