Jesienią 1827 r. Schubert skomponował osiem „Impromptus” do publikacji jako kompletny zbiór Haslingera w Wiedniu. Kiedy plan się nie powiódł, Schubert zaoferował Schottowi swoje „Impromptus” jako utwory, które „mogły być wydane pojedynczo lub wszystkie cztery razem”. Nazwa prac prawdopodobnie pochodzi od wydawcy Haslingera, a Schubert wykorzystał go również do swojej kolekcji opublikowanej później jako op. posth. 142. Utwory liryczno-romantyczne nadają się dla zaawansowanych pianistów i mają charakter ruchów sonatowych Robert Schumann, który uważał je za część czteroczęściowej sonaty, zwrócił uwagę na drugą kolekcję wydaną przez Diabelli w 1839 r. w swojej recenzji.
Po raz pierwszy ta krytyczna naukowo edycja Urtext prezentuje tekst muzyczny „New Edition Schuberta” w nowym grawerowaniu z optymalnym przewracaniem stron. Palcowanie uwzględnia istotne aspekty praktyki wykonawczej czasu Schuberta, a także występu na współczesnym fortepianie koncertowym.
Szczegółowa przedmowa, sugestie dotyczące wydajności i uwagi dotyczące oceny głównych źródeł uzupełniają wydanie.
- Wydania krytyczne pod względem naukowym oparte na Urtext nowej edycji Schubert, z uwzględnieniem wszystkich znanych źródeł
- Nowe grawerowane wydania z optymalnymi przewracaniem stron
- Z palcami i sugestiami dotyczącymi wykonania (Ger / Eng) autorstwa Mario Aschauera
- Ze szczegółowym wstępem (niem.) I komentarzem krytycznym (inż.)
Mario Aschauer
studiował fortepian, historyczne instrumenty klawiszowe, dyrygenturę i muzykologię w Linzu, Salzburgu i Wiedniu. Występuje jako solista i kameralista, w grupach m.in. austriacki Calamus Consort, prezentując szeroki repertuar na fortepian, klawesyn i organy
