22 sonaty fortepianowe Schuberta szkicują bardzo pouczający obraz ścieżki kompozytora przedwcześnie zmarłego kompozytora. Od pierwszych esejów utalentowanych młodych 16- i 19-latków można prześledzić ciągły rozwój prowadzący do pięciu wielkich sonat, które napisał w latach 1823 i 1826, a wreszcie do trzech dzieł napisanych na krótko przed jego śmiercią, które plasują go na poziomie Beethovena jako kompozytora sonat.
Tom I trzytomowej edycji sonetów fortepianowych Franza Schuberta zawiera siedem sonat z dwóch wcześniejszych okresów, które wszystkie stały się znane dzięki numerom opusowym. Tylko dwa zostały opublikowane za życia Schuberta. Książka rozpoczyna się bez wątpienia najbardziej znaną sonatą tych dwóch okresów, Sonatą A-dur D 664 op. Poczta. 120. Biorąc pod uwagę czas między kompozycjami każdego z nich - 1817, 1823, 1825 - prace prezentują wielką różnorodność form i ekspresji.
